We zijn op de helft!

We zijn op de helft!

Het is eindelijk zo ver, we zijn op de helft! Dit brengt zoveel spanning met zich mee.
We hebben nu 40 dagen erop zitten. 4 chemo kuren verder en nog 4 te gaan
Allexa heeft het de afgelopen kuren zo goed gedaan. Ze heeft nog niet 1 keer gespuugd, wel wat gerommeld met hele erge buikpijn waarvoor we pijnstilling mochten geven maar al met al ging het wel oké. Ze had zelfs met een vriendje gespeeld en belt vaak met haar kinderopvang. Daar kan ze namelijk niet meer heen omdat haar weerstand zo laag is.

Allexa moet weer onder narcose een MIBG scan en een echo laten maken om te zien hoe de uitzaaiingen en de tumor reageren op de chemo. Het gebeurt vaker dat de uitzaaiingen en/of de tumor niet reageren op de chemo en de behandeling dus niet aanslaat.
Als de behandeling niet zou aanslaan zouden we niet meer met deze behandeling mee kunnen doen en moeten we overstappen naar een ander behandelplan. Deze tussentijdse scans zijn dus éxtra spannend!

We zijn al helemaal thuis in het ziekenhuis en iedereen duimt met ons mee dat de uitslagen goed zijn. Ik ga zelf uit van een slechte uitslag zodat het alleen maar hetzelfde kan blijven of beter kan worden. Een soort beschermingsmechanisme die ik mezelf heb aangeleerd waardoor ik slecht nieuws beter kan verwerken.

Tijdens de echo viel ons al op dat de tumor echt flink gekrompen is en een beste optater van de chemo heeft gehad! Yes! Nu die uitzaaiingen nog. De 44 punten zijn niet niks dus dit is spannend maar helaas krijgen we daar over 2 dagen de uitslag ‘’pas’’ van en moeten we nog even geduld hebben. Daar zijn wij gelukkig een kei in (not). 2 Dagen nagels bijten en speculeren zijn dingen waar we niet graag mee bezig zijn maar wat er toch stiekem insluipt ook al doe je zo je best. Jelmer probeert veel dingen te doen om zijn gedachten te verzetten en gaat regelen. Dat is zijn afleidingsmanoeuvre denk ik.

Nu wachten tot de verlossende woorden van onze arts.